کلام الله
کلام‌الله، به معنای سخن خدا از نام‌ها و صفات قرآن است. در آیه 6 سوره توبه، قرآن به «کلام‌الله» وصف شده است: «وَإِنْ أَحَدٌ مِّنَ الْمُشْرِكِينَ اسْتَجَارَكَ فَأَجِرْهُ حَتَّى يَسْمَعَ كَلاَمَ اللّهِ...»؛ و اگر کسی از مشرکان از تو پناه خواست به او پناه بده تا کلام الهی را بشنود.
«کلام» مشتق از «کلم» به معنای تأثیر و سخن است. قرآن از این‌رو کلام نامیده شده است که در دل‌ها نفوذ و اثر می‌کند و شنونده از شنیدن آن متأثر می‌شود؛ چنان‌که افراد بسیاری با شنیدن قرآن اسلام آورده‌اند.
ایمان به این حقیقت که قرآن کلام خداوند است، اثر عمیقی در روح و جان ایجاد می‌کند؛ زیرا انسان در لحظه تلاوت، خود را مقابل پروردگار و طرف گفتگو با او می‌بیند.
منابع
| قرآن | |
| متن و ترجمه قرآن | |
| اوصاف قرآن | (اسامی و صفات قرآن، اعجاز قرآن، عدم تحریف در قرآن) |
| اجزاء قرآن | آیه، سوره، جزء، حزب، حروف مقطعه |
| ترجمه و تفسیر قرآن | تاریخ تفسیر، روشهای تفسیری قرآن، سیاق آیات، اسرائیلیات، تاویل، فهرست تفاسیر شیعه، فهرست تفاسیر اهل سنت، ترجمه های قرآن |
| علوم قرآنی | تاریخ قرآن: نزول قرآن، جمع قرآن، شان نزول، کاتبان وحی، قراء سبعه |
| دلالت الفاظ قرآن: عام و خاص، مجمل و مبین، مطلق و مقید، محکم و متشابه، مفهوم و منطوق، نص و ظاهر، ناسخ و منسوخ | |
| تلاوت قرآن | تجوید، آداب قرائت قرآن، تدبر در قرآن |
| رده ها: سوره های قرآن * آیات قرآن * واژگان قرآنی * شخصیت های قرآنی * قصه های قرآنی * علوم قرآنی * معارف قرآن | |
ردهها: